Mijn tekening over mijn Fibromyalgie
Jaren geleden, op een dag dat ik veel pijn had, besloot ik een tekening te maken van Fibromyalgie. Ik pakje een vel papier, en begon na te denken over hoe ik alles voelde en dat kon vertalen op het witte vel papier. Ik begon te tekenen :
- eerst donkere wolken …… zo voelde de Fibromyalgie, als donkere wolken boven mijn hoofd.
- toen tekende ik regen …… symbool voor mijn tranen die ik heb gehuild van pijn en moedeloosheid
- toen een grauwe achtergrond …… mijn leven voelde grauw ….. niet kleurvol en leuk.
- toen tekende ik een kind …… want ik voelde me klein, wist niets van Fibromyalgie af, voelde me verloren.
Dus al met al een vrij sombere tekening, maar dat was mijn weergave van mijn Fibromyalgie. Jaren later kwam ik dezelfde tekening tegen. Inmiddels wist ik meer van Fibromyalgie, had al een paar jaar een lotgenotengroep erover waarin ik anderen hielp om ermee te leren omgaan, en zag het leven veel positiever in. Ik besloot verder te gaan met mijn tekening :
- ik gaf het kindje een kleurig regenjasje : ik was al iets beter bewapend in de strijd (tegen Fibromyalgie).
- toen tekende ik opklaringen in de wolken : hoe meer ik wist over Fibromyalgie hoe minder somber ik was.
- ik gaf het kindje een felle kleur regenlaarsjes : want je kunt ook pret hebben, zelfs al regent het toch? Ook al had ik Fibromyalgie, wil niet zeggen dat ik nooit meer wat leuks kon beleven.
- Ik tekende zelfs een blauwe lucht helemaal bovenaan : er was weer licht in plaats van donkere wolken, zo voelde het.
Om het plaatje, dat steeds vrolijker werd, af te maken, tekende ik een vrolijke kinderparaplu in haar hand, zodat ze droog stond. Ik stond immers niet meer in de regen, ik keek er alleen maar naar.
En zo is mijn donkere, grauwe, sombere tekening van mijn Fibromyalgie, door de jaren veranderd in een leuke tekening, waar ieder zijn/haar eigen interpretatie aan kan geven. Maar dit is wat mijn tekening van mijn Fibromyalgie uiteindelijk is geworden.
