De fibromyalgie achtbaan
Vanaf het moment dat de diagnose Fibromyalgie is gesteld, komen je gedachtes een achtbaan in waar je ze moeilijk weer uit kan krijgen. Je leven, toekomst en vooruitzichten wankelen. Er zijn zoveel gemengde gevoelens, die elkaar zo snel opvolgen dat je het zelf nauwelijks kan volgen. Het is noodzaak om ervoor te zorgen niet dusdanig uit evenwicht te worden gebracht door de diagnose Fibromyalgie. Een grote verandering in je leven, zoals het “verlies” van je gezondheid, kan je leven ingrijpend veranderen, hetgeen automatisch allerlei emoties oproept.
Hierbij de meest prominente gevoelens die je (waarschijnlijk) zult ervaren en/of herkennen:
Machteloosheid
- De dokters kunnen er niets aan doen, wat nu?
- Hoe moet het nu verder?
- Het gevoel hebben dat je niet begrepen wordt door je omgeving
Onzekerheid
- Wat is Fibromyalgie eigenlijk precies?
- Veel websites spreken elkaar tegen, wat moet ik geloven?
- Hoe moet het nu met werken, de kinderen, sporten, huishouden?
Angst
- Angst voor de pijn (vooral pijnlijke “flare-ups”)
- Zal het slechter gaan in de toekomst?
Schuldgevoel
- Ik had veel eerder naar de dokter moeten gaan met mijn klachten
- Ik heb ook veel te veel van mezelf gevraagd de laatste tijd
Woede
- Kwaad op je lichaam die je in de steek laat en nu onbetrouwbaar is
- Kwaad op de artsen die zeiden dat je niets mankeerde
- Kwaad omdat anderen niet begrijpen wat je doormaakt!
- Ik ga NIETS veranderen in mijn leven
Jaloezie
- Waarom kunnen zij dat nog wel en ik niet?
Schaamte
- Je wilt niet dat mensen je van een vitaal mens zien veranderen in iemand die niets kan
- Gaan mensen anders over me denken en me links laten liggen als ze het weten?
Eenzaamheid
- Je kunt niet meer aan alles deelnemen zoals vroeger
- Door negatieve gedachtes voel je jezelf alleen en eenzaam
Ontkenning
- Ze hebben het vast fout (vooral op dagen dat ik weinig pijn had)
- Ik wil er niet over praten (dan is het ook minder “echt”)
- Ik zal ze allemaal eens fout bewijzen
Frustratie
- De informatie op veel websites spreken elkaar tegen
- Ik heb hier niet om gevraagd en wil dit helemaal niet hebben!
Onderhandeling
- Als ik nou dit probeer…….dan gaat het wel over
- Ik heb geen pijn vandaag, ik ga alles doen dat ik gisteren niet kon
Depressie
- Het kan me ook niets meer schelen
- Het wordt toch nooit beter
- De pijn houdt toch nooit meer op
Om enige van bovengenoemde emoties te voelen, is pas een begin van het leren om met Fibromyalgie om te gaan. Het echte werk gebeurt pas als je deze gevoelens ook durft te erkennen en te uiten tegen anderen. Daarbij maakt het niet uit of ze logisch, goed of fout, kinderachtig of voor anderen te begrijpen zijn, zolang je ze maar uit tegen iemand. Gevoelens verdrukken en niet uiten resulteert in stress en kan zich vroeg of laat in lichamelijke of geestelijk klachten uiten zoals burn-out, depressie etc. Door ons hiervan bewust te zijn komen we in een stadium waarin we tegenover onszelf (en anderen) kunnen erkennen dat we hebben geaccepteerd dat Fibromyalgie een deel van ons leven zal zijn.
Het accepteren / verwerken brengt ons zover dat we:
- …er klaar voor zijn om er meer over te leren
- …bereid naar onze lichaam te leren luisteren
- …vastbesloten worden om ermee om te leren gaan
Maar eer men zover is, heeft men al een hele emotionele achtbaan afgelegd. De meeste mensen met Fibromyalgie leren heel geleidelijk, vooral door hun grenzen op te zoeken, hoe ze het beste met hun klachten kunnen omgaan. De moeilijkste opgave is om een nieuwe balans te vinden in wat je gewend was te doen (hetgeen vaak te veel is voor iemand met FM) en wat nu nog mogelijk is (zonder dat je erg veel extra pijn ervaart).
Dat betekent dat men moet leren functioneren in een nieuwe situatie, maar ook dat menige nieuwe uitdaging zal opduiken waarvoor een manier moet worden gevonden om het ontstane probleem op te lossen.
Dit kan op vele manieren, waaronder :
- Heel goed leren luisteren naar wat je lichaam aangeeft
- Je activiteiten beter leren inplannen
- Door hulp te vragen van vrienden en/of familie
- Door afleiding te zoeken in dingen die je wel kan doen
- Te spreken over je emoties en gevoelens
- Alternatieve oplossingen te zoeken
